"Życie ludzkie jak iskra, jak płomyk zdmuchnięty powiewem wiatru,
jak wiersz niedokończony - błyska i gaśnie", ale przecież coś pozostaje...

Tradycją w naszej szkole stały się organizowane w listopadzie zaduszki poetyckie, które wprowadzają w nastrój refleksji, zadumy nad mijającym czasem i nieodwracalnymi wyrokami losu, które pomagają "zatrzymać się" na chwilę w pogoni codziennych obowiązków i zastanowić się nad sensem istnienia, dotrzeć
 w głąb własnych, skrywanych myśli, przeżyć chwile skupienia i skierować myśli ku nieobecnym bliskim i tym, których nie znaliśmy.

         W przygotowanych przez księdza Jarosława Kokoszkę wraz z grupą młodzieży tegorocznych zaduszkach przewinęły się wszystkie te treści a montaż słowno- muzyczny przeniósł nas raz jeszcze w refleksyjną aurę pierwszych dni listopada.

                                                                     opracował:  Janusz Średniawa